Ludwika Groppler

Ludwika Groppler, z domu Głowacka, pianistka, kompozytorka, żona Henryka Gropplera, urodziła się ok. roku 1834, a zmarła w 1907 w Stambule. Była siostrą Anastazji Hadziewiczowej – żony Rafała Hadziewicza, Stefanii Jarońskiej – żony Feliksa Jarońskiego – kompozytora i Jana Nepomucena Głowackiego – pejzażysty.

Komponowała polonezy, mazurki, walce, menuety, gawoty, tańce chorwackie i barkarole. Niektóre z nich ujęła w cyklu „Niezapominajki polskie”. Cykl ten został wydany w Konstantynopolu.

Jej mąż Henryk Groppler, bogaty przemysłowiec, należał do spółki wielkiego przedsiębiorstwa kopalń marmurów, gipsu i boracytu w Azji Mniejszej, na południowym wybrzeżu morza Marmara. Był ciotecznym bratem Jana Matejki. Około 1850 roku Gropplerowie wyjechali do Konstantynopola. Dom państwa Gropplerów nazywany był Ambasadą Polski, było to centrum emigracji polskiej w Turcji, głównym środowiskiem życia polskiego. W ich domu bywali m.in. Adam Mickiewicz, Karol Brzozowski, Hieronim – brat Napoleona, Jan Matejko z żoną, Jan Styka i Henryk Sienkiewicz.

Historia Ludwiki Gropplerowej – bohaterki jednego z portretów Rafała Hadziewicza, który można podziwiać w Galerii Malarstwa Polskiego i Europejskiej Sztuki Zdobniczej, oraz jej męża – Henryka. Współcześni Gropplerów opowiadali, że jako posiadacze znacznej fortuny pomagali Polakom na wschodzie. Chętnie zapraszali gości, każdemu poświęcali uwagę i czas, podejmując ich ze staropolską gościnnością, obdarowując upominkami. W 1886 roku gościli m.in. Henryka Sienkiewicza.

Postać Ludwiki przybliży Bożena Sabat, kustosz Dawnego Pałacu Biskupów Krakowskich:

Źródło:
Muzeum Narodowe w Kielcach